YC Arena’ya hoş geldiniz! Bu, Y Combinator kurucuları için gizli bir dövüş kulübü değil, aksine YC partneri olmanın neye benzediğini hissettiren bir oyun koleksiyonu.
Berlin’de bir öğrenci tarafından geliştirilen YC Arena’nın YC Partner Simulator oyunu, YC’ye başvuran bir şirketin kamuya açık bir sunum videosunu ve başvuru yılını gösteriyor. “Kabul et” veya “reddet” seçeneğine tıklıyorsunuz ve ardından yaptığınız seçimin YC ile aynı olup olmadığını öğreniyorsunuz.
Göründüğünden çok daha zor. YC’nin, başvuruların yaklaşık %1’ini kabul ettiği tahmin ediliyor ve belirli bir noktada, bir partnerin dikkatini çekmek için şans da gerekiyor – belki pitch’iniz, partnerin çok dinlendirici bir kahve molasından sonra izlediği ilk video, ya da belki şirketiniz, listenin sonundaki video ve herkes yorgun.
Oyun başlangıcında yer alan bir notta, “Birçok reddedilen kurucu sonrasında inanılmaz başarılı şirketler kurdu,” deniliyor. “Reddetmek hiçbir şey ifade etmez – en başarılı kurucular bile birden fazla kez reddedildi.”
YC Arena’nın, bir şirket adını logosuyla eşleştirmenizi ya da bir şirketin tanımına dayanarak ne zaman YC yaptığını tahmin etmenizi isteyen başka oyunları da var (spoiler: Son yıllarda daha fazla yapay zeka var). Ancak YC Partner Simulator oyunu, kendi karar verme süreçlerimizi sorgulamamız açısından en ilginç olanı.
Bir teknoloji gazetecisi olarak, YC Partner Simulator’de oldukça iyi olacağımı düşünmüştüm. Yatırımcı olmasam da, bir startup pitch’leri dolu bir gelen kutusunu inceleyip hangilerinin merakımı uyandıracağını seçmenin nasıl bir şey olduğunu biliyorum – TechCrunch Disrupt’ın Startup Battlefield 200 Expo‘sunda şirketleri tanımlama görevini yürüttüm. Ancak bu oyun zordu. Sonuçta, haber değeri bir şirketin kârlılığı ile doğrudan bağlantılı değil.
(Örneğin: Şu an kucağımda bir AI evcil hayvan var ve onu incelemeyi planlıyorum. Casio’nun 430 dolara satılan bir Furby üretimi için yatırım yapacağını düşünür müydüm? Hayır. Ama AI evcil hayvanımla yaşamımla ilgili bir makalenin okuyucular için ilginç olacağını bekliyorum. Evet.)
Oyun, bu süreçlerin ne kadar öznel olabileceğini gösteriyor. Ancak YC kurucu ortağı Paul Graham’ın başvuru rehberini okuduktan sonra tahminlerim daha doğru hale geldi.
“Son derece açık ve öz olmalısınız,” yazıyor Graham. “Söylemeniz gereken her neyse, bunu ilk cümlede, en basit terimlerle verin.” (Bu tavsiye, gazetecilere e-posta gönderirken de geçerli.)
Oyunu tekrar oynadım, ama bu sefer şirketin neyi pitchlediğine daha az dikkat ettim ve onların şirketlerini ne kadar hızlı bir şekilde tanıttıklarına odaklandım. Elbette, bu stratejiyi gerçek hayatta bir startup’ı değerlendirmek için önermem (tahmin: bir şirketin ne yaptığıyla ilgilenmelisiniz!), ama oyunun amacına ulaşmak için, bir şirketin kaderini daha doğru bir şekilde seçtim.
Bu muhtemelen bir tesadüf değil. OpenAI kurucusu ve CEO’su Sam Altman, YC başkanıyken bir röportajda, kuluçka merkezinin her şirketin başvurusunu değerlendirirken yalnızca 10 dakika harcadığını belirtmişti.
“Görünüşe göre, yalnızca ‘Bu kişi, bir sonraki Mark Zuckerberg olma potansiyeline sahip mi?’ sorusunu yanıtlamaya çalışıyorsanız, bu soruyu 10 dakikada yanıtlayabilirsiniz,” dedi Altman 2016 yılında. “Elbette, %100 doğru bir şekilde değil, ama iş modelimizin çalıştığı kadar iyi.”
