Erken hamilelik görüntüleri neden böyle bir sosyal medya fırtınasına neden oldu?

Jessica Valenti , erken hamileliğin nasıl göründüğüne dair fotoğrafları TikTok'ta paylaşmaya ilk karar verdiğinde, görüntülerin ortalığı karıştıracağını biliyordu. Roe v. Wade'in resmi olarak düşmesinden bu yana Valenti, kürtaj haklarının mevcut durumu hakkında günlük güncellemeleri, Abortion Every Day adlı haber bülteni aracılığıyla sunan sadık bir kürtaj hakları yorumcusu haline geldi. Proje boyunca Valenti, trollerden ve öfkeli yorumlardan payını aldı – ancak hiçbiri onu 19 Ekim'de erken gebelikte TikTok'a vereceği yanıta hazırlamadı.

Sağcı bir tepki alacağını umuyordu – belki de amorf hamilelik dokusunun fotoğraflarını yakınlaştırırsanız, aslında küçük bir insanı göreceğinizde ısrar eden bazı kürtaj karşıtı tipler. Beklemediği şey, paylaştığı fotoğrafların sahte olduğu, dijital olarak daha az insani görünecek şekilde değiştirildiği ve yanlış bilgi yaydığı konusunda ısrar eden yorumlarını kaç kişinin -çoğu seçim yanlısı olarak tanımlanıyor- sel basacağıydı. bu sadece kürtaj haklarını destekleyen gruplara zarar verir.

Fotoğraflar sahte değildi. Su mavisi bir arka plana karşı yerleştirilmiş petri kaplarındaki küçük beyaz lekeleri gösteren görüntüler, doğrudan kürtaj sağlayıcılarından geldi: özellikle, kürtaj bakımını normalleştirmek için çalışan bir kuruluş olan MYA Network ile ilişkili klinisyenlerden. MYA Network temsilcileri hem The Guardian'da hem de kendi web sitelerinde fotoğrafların kaynağını açıkladı: bunlar, manuel vakum aspirasyonu adı verilen bir işlemle kürtaj hastalarından alınan gerçek gebeliklerdi. Hamilelik dokusunu daha görünür kılmak için kandan arındırılmışlardı. Ama bunun dışında herhangi bir değişiklik ya da manipülasyon yapılmadı. Valenti'nin videosunda belirttiği gibi, bu küçük beyaz lekeler, yasanın hamile bir kişinin hayatından daha değerli gördüğü şeylerdi.

The Guardian'da , fotoğrafları yayınlamak için MYA Network ile çalışan gazeteci Poppy Noor benzer bir şey yaşadı. Hikayesindeki gerçekleri kontrol etme sürecinde, şaşırtıcı derecede yüksek sayıda editörle, hatta kürtaj haklarını destekleyen editörlerle bile, fotoğrafların doğruluğundan şüphe edenlerle karşılaştı. “Başlangıçta herkes 'Emin miyiz?' diyordu. Eğer gerçekten göründüğü gibiyse, nasıl oluyor da internette öyle görünmüyor?” Noor, bunu bir “gaz aydınlatma anına” benzer olarak nitelendirerek hatırlıyor.

“Yanlış bilgi düzeyi o kadar yüksek ki, farklı taraflardaki insanların kafası karıştı” dedi.

Nihayetinde Noor'un ekibini kazanan şey uzmanlara olan güvendi. ”Doktorlarla konuşuyorsunuz ve 'Hayır, bunu kelimenin tam anlamıyla birinden aldım. Doktorluk yapmadım. Ben değiştirmedim. Beş, altı, yedi, sekiz, dokuz haftada kürtaj böyle görünür”” diye açıklıyor Noor.

Ancak çoğu insan, erken hamileliğin neye benzediğiyle ilgili soruları yanıtlamak için çağrıda bulunan bir kürtaj sağlayıcısına sahip değildir. Bunun da ötesinde, birçok insan asla erken bir düşük yaşamaz veya erken kürtajın sonuçlarını ilk elden görmez. Sonuç olarak, genel popülasyon, fetal gelişim hakkında bilgiye sınırlı erişime sahiptir. Elbette, kürtaj karşıtı protestocular tarafından çekilen ve birçoğu potansiyel kürtaj hastalarını caydırmak umuduyla hamileliğin ikinci üç aylık dönemine kadar olan fetüsleri gösteren fotoğraflar var. Ancak görünüşte politik olarak tarafsız kaynaklar bile biraz önyargılı geliyor: Erken hamilelikle ilgili bilgiler genellikle anne adayları düşünülerek tasarlanıyor – içlerinde hızla bölünen hücrelerle bağ kurmaya ve onları insanlaştırmaya istekli insanlar. Sonuç olarak, bir embriyonun orantılı boyutunu göstermeyen, erken bir hamileliğin tamamen büyümüş bir bebeğe benzerliğini abartan fetal gelişim çizelgeleri oluşturmak için bir teşvik var. Erken bir ultrasonda statik kümeyi antropomorfize etme veya aslında bir kalbe benzeyen hiçbir şey inşa edilmediğinde “fetal kalp atışı” hakkında konuşma eğilimi vardır.

Kürtaj hikaye anlatımı organizasyonu We Testify'ın kurucusu ve yönetici direktörü Renee Bracey Sherman'a göre, çocuk isteyen insanların küçük bir hücre kümesini proto-insan olarak görmeye istekli olmaları anlaşılabilir. Sorun, bu bakış açısının hamile kalmak istemeyen insanlara empoze edilmesi, hamile bir kişinin heyecanının, kürtaj isteyenlere verilen bilgileri – veya bu konuda, genel olarak halka sağlanan tıbbi bilgileri çarpıtmak için kullanılmasıdır. . Bracey Sherman, “Görüntülerin kendileri değil, insanları zorlamak için kullanılıyor” diyor.

Muhtemelen bu yüzden bu fotoğraflar bu kadar heyecan yarattı. Çoğu hamilelik görüntüsü, bir fetüsün insanlığını vurgulayacak şekilde paketlenmiştir: doktorlar, kafaların, ellerin ve gövdelerin başlangıcına işaret ederek bulanık ultrasonları deşifre eder; biz geleceğin insanlarını cenin gelişiminin en erken aşamalarında görmek için eğitildik. MYA Network tarafından sağlanan görüntüler, tüm büyütmeyi ve onunla birlikte gelen tüm hikaye anlatımını ortadan kaldırarak, gerçek bir hücre yığınının cilasız bir resmini ortaya çıkarır.

İnsan hamileliklerinin özelliğine, kutsallığına yatırım yapıldığını hissedenlere, insan yaşamının başlangıçlarının böylesine basit bir şekilde sunulması rahatsız edici olabilir. Ancak diğerleri için bu görüntüler muazzam bir rahatlama sağlıyor. Taciz ve öfkeli e-postalar arasında hem Noor hem de Valenti, fotoğraflardan büyük rahatlık duyan birçok kişiden mesajlar aldı. Noor, bazı durumlarda “büyük bir utanç taşıyorlardı ve bu görüntüler gerçekten çok yardımcı oldu” diyor. "Bu görüntüleri görebilmek, kendi deneyimlerini anlamlandırmalarına yardımcı oldu."

Hamilelik ve kürtaj tartışmaları her zaman dolu olacaktır. “Hayat ne zaman başlar?” gibi soruların yanı sıra. bilim adamlarından ziyade filozoflara bırakılsa, istenen bir hamileliğin istenmeyen bir hamilelikten her zaman farklı hissedeceği gerçeği de var – altı haftalık bir gebelik kesesi tarafından temsil edilen potansiyel yaşamın, daha çok bir insan gibi, daha çok bir insan gibi hissedeceği gerçeği de var. bir çocuğu evlerine kabul etmeye heveslidir.

Hem istenen hem de istenmeyen bir hamileliği sonlandıran Valenti, bu deneyimlerin farklılığına derinden aşinadır. “20'li yaşlarımın sonlarında, kocamla tanışmadan önce bir kez erken kürtaj oldum ve bu benim için duygusal değildi. Çok kolay bir karardı” diyor. "Ve sonra kızım 3 yaşındayken başka bir erken kürtaj oldum." Valenti bu kez sağlık riskleri nedeniyle feshetmeyi tercih etti. İlk hamileliği sırasında şiddetli preeklampsi geliştirdi ve neredeyse ölüyordu. Bunu tekrar yaşama fikri ürkütücüydü, her ne kadar "Gerçekten başka bir bebeğim olsun istedim ve kızımın bir kardeşi olsun istedim" dediği gibi.

Bu ikinci kürtaj, o hücre yığınında küçücük bir insan görenler için ona biraz empati veriyor. “Hamileliğin ne kadar erken olduğu benim için önemli değildi; Bu embriyonun ne kadar görünür veya görünmez olduğu benim için önemli değildi” diyor. “Aklımda olan bir yaşam vaadiyle ilgiliydi. [kürtajı] benim için zorlaştıran da buydu.”

Ancak insan gelişiminin ilk birkaç haftası farklı insanlara – hatta farklı koşullarda aynı kişiye – çarpıcı biçimde farklı gelse bile, tartışmaya açık olmaması gereken tek şey, ilk haftalarda rahimde gerçekte ne olduğudur. kürtajların büyük çoğunluğunun gerçekleştiği hamilelik. Bir petri kabına sığacak kadar küçük, küçük bir doku topu. Bu gerçeği kabul edemezsek, hamilelik ve kürtaj hakkında dürüst bir konuşmaya nasıl başlayabiliriz?

Bracey Sherman, “Aslında aslında hiçbir şey bilmedikleri halde herkes kürtaj hakkında bilmesi gereken her şeyi bildiğini sanıyor” diyor. "Ve gerçekten zor olan da bu."