COP27 neden iklim için önemlidir, ancak belki de abartıların önerdiği kadar önemli değil

Dünyanın dört bir yanındaki hükümetleri, işletmeleri ve çevre ve insan hakları gruplarını temsil eden 30.000'den fazla kişinin iklim değişikliği hakkında konuşmak için önümüzdeki hafta bir araya gelmesi bekleniyor. Etkinlik, 6-18 Kasım tarihleri arasında gerçekleşmesi planlanan 27. Taraflar Konferansı veya COP27 olarak adlandırılan Birleşmiş Milletler'in yıllık iklim zirvesidir.

Her yıl konferans, dünyanın iklim kriziyle mücadele etmek için bir araya gelmesi için bir fırsat olarak faturalandırılıyor. Dünya liderleri bazen ülkelerinin sera gazı emisyonlarını azaltmak için yeni taahhütlerde bulunur veya temiz enerjiye geçiş için diğer devlet başkanlarıyla kalem anlaşmaları yapar ve daha dayanıklı bir dünya inşa etmeye para aktarır. Daha sık olarak, savunucular, kaydedilen yetersiz ilerlemeden dolayı hayal kırıklığına uğrarlar. İçinden geçilecek çok fazla yutturmaca var, bu yüzden The Verge bu yılki iklim görüşmeleri için bir rehber hazırladı.

COP27 nedir?

Bir zamanlar 1992'de, dünyadaki hemen hemen her ülke Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesini imzaladı. Bu onları, aşırı hava felaketlerine neden olan, türlerin neslinin tükenmesine neden olan ve alçak adaları boğan küresel ısınmayı sınırlamak için birlikte çalışmaya adadı.

Bu sözleşmeyi onaylayan ülkeler (şu anda 197 tane var) “Taraflar Konferansı” oldu. Ve 1995'te ilk COP toplantılarını Almanya'nın Berlin kentinde yaptılar. Şimdi, COP27'deyiz – bu ülkelerin dünyayı kurtarmak için 27. kez bir araya geldikleri. Bu noktada, COP toplantıları, iklim değişikliğinden kaybedecek veya kazanacak herhangi bir şeyi olan herkes için bir lütuf haline geldi. Yerli halklar kendi çıkarlarını temsil etmeleri için kendi delegelerini gönderirler. Yerel bölgeden ve dünyanın dört bir yanından aktivistler konferansın dışındaki sokakları dolduruyor. Big Tech'denfosil yakıt endüstrisine kadar şirketler, çözümün bir parçası olarak kendilerini satmaya çalışmak için dükkanlar kurdular.

27 yıl sonra iklim değişikliği hala kötüleşiyorsa, neden hala bu konferansı önemsiyoruz?

Bu, konferans içinde bile hararetli bir tartışma. Geçen yılki konferansta bir medya fenomeni olan genç iklim aktivisti Greta Thunberg, bu hafta Londra'da düzenlenen bir etkinlikte, bu yıl COP27'ye katılmayacağını açıkladıktan sonra, “Olduğu gibi, COP'ler gerçekten çalışmıyor” dedi. Thunberg, "COP'ler esas olarak liderler ve iktidardaki insanlar için birçok farklı yeşil yıkama yöntemini kullanarak dikkat çekmek için bir fırsat olarak kullanılıyor" dedi.

Pek çok aktivist için buzullar, ülkelerin iklim değişikliğini sınırlandıracak politikalar üzerinde anlaşmaya varmalarından daha hızlı eriyor gibi görünüyor. COP21'in bu konferanslardan birinden henüz çıkmamış en önemli kararı vermesi on yıllar aldı – 2015 yılında kabul edilen dönüm noktası niteliğindeki Paris Anlaşması. Bu anlaşma, bugün iklim değişikliği konusunda harekete geçme çabalarının temelini oluşturuyor. Küresel ısınma ülkelerinin ne kadar tolere etmeye istekli oldukları konusunda araştırma destekli bir sınır belirleyerek ülkeleri “Küresel ortalama sıcaklıktaki artışı sanayi öncesi seviyelerin 2°C'nin çok altında tutmak ve sıcaklık artışını sınırlamaya yönelik çabaları sürdürmek” konusunda sorumlu kılıyor . sanayi öncesi seviyelerin 1,5°C üzerinde.”

Dünya şimdiden 1,2 santigrat derece ısındı – bu yüzden fazla kıpırdama alanımız kalmadı. Bu 1,5 derece eşiğinin altında kalmak, önümüzdeki birkaç on yıl içinde net sıfır sera gazı emisyonuna ulaşmayı gerektiriyor . Bu, tüm dünyayı temiz enerjiye dönüştürmek için kısa bir zaman dilimi. Bunun alternatifi, dünyanın mercan resiflerini yok etmek ve dünyadaki mega şehirlerin iki katı kadarını “ısı stresi çeken” bölgelere dönüştürmek de dahil olmak üzere , iklim tahribatının yepyeni bir boyutuna ulaşacağız.

Ve COP'lerden gelen tüm taahhütlere rağmen, dünya hala 2 santigrat derecenin üzerine ısınmaya özen gösteriyor. Bu, ülkelerin Paris anlaşması kapsamındaki taahhütlerini artırmaları için önemli bir son tarih olan geçen yılki COP'ta güncellenmiş ulusal eylem planlarını sunmalarından sonra bile oldu.

COP27'deki yenilikler neler?

Durumun hala ne kadar feci olduğu göz önüne alındığında, bu yılki COP, iklim değişikliğinin sonuçlarıyla nasıl yaşanacağını bulmaya odaklanacak. Dolayısıyla COP27'deki en önemli terimlerden biri “adaptasyon”dur. Spesifik olarak, daha varlıklı ülkelerden gelen delegelerin, geçen yıl verdikleri “uyum” önlemleri için iki kat finansman sağlama sözünü nasıl yerine getireceklerini – 2025 yılına kadar yılda yaklaşık 40 milyar dolarlık bir taahhüt – nasıl gerçekleştireceklerini belirlemeleri gerekecek.

Paranın, insanları ısınan bir dünyada güvende tutmaya yardımcı olabilecek yeni ve geliştirilmiş altyapıya gitmesi gerekiyor. Bu , sıcağı yenmek için daha iyi tasarlanmış şehirler veyabir orman yangınında yok olma olasılığı daha düşük olan topluluklar gibi görünebilir. Veya insanları bir sel veya fırtına hakkında uyarabilecek genişletilmiş erken uyarı sistemleri anlamına gelebilir. Bu yıl, özellikle gelişmekte olan ülkelerdeki uyum maliyetlerinin on yılın sonunda yılda 300 milyar dolara ulaşacağı tahmin edildiğinden, bu tür uyum projeleri için daha da fazla fon sağlamak için bir baskı var. Savunucular ayrıca iklim değişikliğiyle yaşamanın ne anlama geldiği yerden yere farklı göründüğünden ve iklim felaketlerinden en çok etkilenen insanlar her zaman planlama tablolarına dahil edilmediğinden daha yerel odaklı çözümler için baskı yapıyor.

Ayrıca bu yıl iklim felaketlerinden onarılamaz zarar görmüş topluluklara yönelik destek eksikliği konusunda artan bir öfke var. Örneğin, küçük ada ulusları, tüm nüfusu yok olan adalardan tahliye etmek zorunda kaldı. İklim değişikliğine neden olan kirliliğe çok az katkıda bulunmalarına rağmen bu maliyetleri üstlenmek zorunda kaldılar.

ABD'nin başını çektiği daha zengin ülkeler, tarihsel olarak çok daha fazla sera gazı emisyonu yaydılar. Bu nedenle argüman, sonuçları ödemek için nakit paranın bir kısmını öksürmeleri gerektiğidir. En savunmasız ülkelerden bazılarının savunucuları ve delegeleri, bu tür “kayıp ve hasar” için bir finansman mekanizması istiyor. Ve daha zengin ülkeler bu fikri önceki COP'lerde defalarca kakalamış olsalar da, iklim değişikliği her zamankinden daha büyük bir bedel aldıkça gelişmekte olan ülkelerden gelen kayıp ve hasar finansmanı için artan bir destekle karşı karşıya kalıyorlar.

Tabii ki, COP27'deki ülkeler üzerinde, ilk etapta gezegen ısıtma kirliliğini önlemek için daha fazlasını yapmaları için hala çok fazla baskı var. Çevre grupları, özellikle ülkeler geçen yıl 2030 hedeflerini “yeniden gözden geçirme ve güçlendirme” konusunda anlaştığından, COP27'den daha güncel ulusal taahhütlerin çıkmasını umuyor.

COP27 nerede oluyor?

Konferans Mısır'ın Şarm El-Şeyh kentinde gerçekleşiyor. Sonuç olarak, bu yılki BM İklim Konferansı'nda odada bir fil daha var: Mısır'ın iklim protestolarına yönelik baskısı ve daha geniş anlamda muhalif sesler. Gösterileri bastırmak amacıyla iklim konferansına giden günlerde düzinelerce kişinin tutuklandığı ve şu anda Mısır'da tutuklu olduğuna inanılan on binlerce siyasi mahkumun eklendiği bildirildi.

Bu, özellikle yerel sesler duyulmazsa, bu iklim konferansında neler başarılabileceğine dair şüpheleri artırdı. Bu yılki konferansın adı “ Afrika'nın COP'si ”. Afrika kıtasının tamamı, küresel sera gazı emisyonlarının yalnızca yaklaşık yüzde 3'ünden sorumludur. Ancak bölgedeki birçok ülke, büyük ölçekli iklim etkileriyle karşı karşıya. Örneğin Afrika Boynuzu, iklim değişikliği kuraklık riskini artırdığı için on yıllardır en uzun kuraklığın ortasında. Arka arkayabeş kurak yağmur mevsimi ile, Sudan ve Eritre'den Kenya ve Uganda'ya kadar uzanan yedi ülkede 50 milyondan fazla insan bu yıl akut gıda güvensizliği ile karşı karşıya. Bu keskin eşitsizlikler, COP27'de adaptasyon ve kayıp ve hasar önceliklerini belirleyen başka bir faktördür.

Sırada ne var?

Bu yıllık iklim müzakerelerinin gerçekten sadece eylem için bir başlangıç noktası olması gerektiğini unutmayın. Liderler bu konferanslarda vaatlerde bulunabilirler, ancak daha sonra eve gidip yasaları geçirmeleri veya insanların yaşamları üzerinde etkisi olması gereken bir tür projeyi tamamlamaları gerekir. Nihayetinde, ülkeleri bu konferanslarda taahhüt ettikleri şeyleri takip etmekten – ya da belki de ötesine geçmekten – sorumlu tutmak için olan şey, heyecan verici kısımdır. Bu olmazsa, gelecek yılki COP'ta daha fazlasını yaşayacağız.