ABD geniş bandının nesi var?

ABD genişbantının durumu kötü. Ülkenin büyük bir bölümünün geniş bant hızlarını alamadığını zaten biliyoruz – ancak bulundukları yerde bile, bu bağlantılar genellikle sınırlı seçenekler, yırtıcı faturalandırma uygulamaları ve genel bir seçim eksikliği nedeniyle tıkanıyor. Ve federal veri toplamanın üzücü durumu nedeniyle, sorunun tam kapsamını ölçmek zordur.

Böylece geçen yıl işleri kendi elimize aldık. Tüketici Raporları ile ortaklaşa okuyuculardan internet faturalarını bizimle paylaşmalarını istedik ve 22.000'den fazla kullanıcı bunu yaptı. Tüketici Raporları veri ekibi, bu verileri incelemek için bir yıldan fazla zaman harcadı ve birlikte, ABD'de internet erişimi için insanların ne kadar ödediğine dair bir tür anlık görüntü oluşturduk.

Açık olmak gerekirse, bu standart bir istatistiksel anket değil. Aldığımız 22.000 fatura okuyucularımıza özel, dolayısıyla ulusal genişbant pazarını öngörmüyor veya temsil etmiyorlar. Bununla birlikte, bu, türünün en iddialı çabalarından biridir ve Amerika'da geniş bant erişiminin gerçekte nasıl göründüğüne dair benzersiz bir bakış sunar.

Tüketici Raporları, tam olarak ne bulduğumuz ve onu nasıl analiz ettiğimizin yabani otlarına girebileceğiniz daha ayrıntılı ve metodik bir veri yazımına sahiptir. Ama bizim açımızdan, bulduklarımıza ve insanların her ay ödeme yaptıkları şirketlerle yaşadıkları deneyim hakkında ne söylediğine kuşbakışı bakmaya çalışıyoruz.

Kısacası, Amerika'da geniş bantta yanlış olan şey bu.

Bu, tüm bunlarla ilgili en temel gerçektir, bir internet faturası aldıysanız neredeyse kesinlikle fark ettiğiniz bir şeydir. Ortalama olarak, örneklemimizdeki insanlar internet erişimi için ayda yaklaşık 75 dolar ödüyor – önceki tahminlerden biraz daha yüksek ama kesinlikle duyulmamış bir şey değil. 150 $ veya daha fazla ödeyen birkaç kişi var, ancak oldukça açık bir şekilde aykırı değerler.

Çoğu Amerikalı için bu muhtemelen kulağa normal gelecek ama öyle olmamalı. Başlangıç olarak, diğer ülkelerde insanların ödediğinden daha fazla. Anketimiz yalnızca ABD'deki müşterileri inceledi, ancak size uluslararası tablo hakkında bir fikir verebilecek pek çok başka anket de var. Açık Teknoloji Enstitüsü tarafından 2020'de yapılan bir anket, Avrupa'da fiyatların sürekli olarak daha düşük olduğunu, Paris'te 31$'a ve Londra'da 40$'a kadar düştüğünü buldu.

Fiyat farkının tamamı fena değil. Daha düşük fiyatlara sahip olan ülkelerde genellikle daha yavaş bağlantılar vardır, bu nedenle megabit başına fiyata göre giderseniz resim biraz daha iyi olur – ancak bu aradaki farkı tamamen kapatmak için yeterli değildir. Daha az arıza süresi veya daha sabit hızlar gibi, boşluğun geri kalanını doldurabilecek pek çok soyut unsur vardır.

Ancak basit gerçek şu ki, daha fazla ödüyoruz, bu da paramızın karşılığını alıp almadığımız gibi zor bir soruyu gündeme getiriyor.

Bu, internet erişiminin demir yasasıdır: Operatörünüzü beğenmezseniz, muhtemelen ona bağlı kalırsınız – ve sıkıştığınızı bildiklerinde, daha fazla ödeme yaparsınız.

Bu iki iddia bariz görünebilir, ancak bunları kanıtlamak sandığınızdan daha zordur. FCC, ABD telekomünikasyon kapsamının kapsamlı bir haritasını tutar, ancak bu haritalar, kendi bildirdiği ISP verilerine dayanır , bu da gerçekte neyin mevcut olduğuna dair iyimser bir resim çizme eğiliminde oldukları anlamına gelir. Basitçe söylemek gerekirse, telekomünikasyon şirketleri, aslında hiçbir zaman hat çalıştırmadıkları geniş alanları kapsadıklarını iddia edeceklerdir.

Verilerimiz daha geniş soruna bir göz atıyor, ancak dezavantajlar konusunda açık olmalıyız. 20.000 faturayla bile, ABD'deki 40.000'den fazla posta kodunu yalnızca sınırlı bir şekilde kapsıyoruz, bu nedenle posta kodunda tek fatura olarak görünen herkes otomatik olarak "1" sütununda toplanıyor. Bir posta kodunda birden fazla fatura olsa bile, bölgedeki her taşıyıcıyı izlememiz olası değildir. Kısacası, bu insanların çoğunun kaç seçeneğe sahip olduğunu gerçekten bilmiyoruz; sadece verilere dayanarak tahminlerde bulunabiliriz.

Bunu söyledikten sonra, seçim eksikliğinin bir sorun olduğunu gösteren çok sayıda kanıt var. ILSR tarafından 2020 yılında yapılan bir araştırma, daha yavaş DSL hatlarının alternatif olarak giderek daha fazla sunulmasına rağmen, 83,3 milyon Amerikalının yalnızca bir geniş bant seçeneğine sahip olduğunu ortaya çıkardı. Bunun tüketicilere zarar verdiğini biliyoruz; soru ne kadar olduğu.

Toplanan verilerin gerçekten yararlı olmaya başladığı yer burasıdır. Sınırlı verilerimizle bile, veritabanında birden fazla fatura bulunan posta kodları için oldukça net bir eğilim görebiliriz: daha fazla seçeneğiniz olduğu için hizmet daha ucuz hale gelir. Yani bu çok büyük bir fark değil – tek bir sağlayıcıya sahip olmak ile üç veya daha fazla sağlayıcıya sahip olmak arasındaki ayrım ortalama olarak yalnızca birkaç doları buldu – ancak bu, anlamlı bir rekabet olmadan görünümün ne kadar acımasız olabileceğini hatırlatıyor.

Bu belki de en sinir bozucu kısım. Fiyatlar hem yüksek hem de kaçınılmaz olduğunda bile, yine de üstüne biraz daha eklemenin bir yolunu buluyorlar.

Koyu yeşil çubuklarla temsil edilen ücretler, buradaki ana suçlulardır ve muhtemelen kendi internet faturanızda, "internet altyapı ücreti" veya "ağ geliştirme ücreti" veya sayısız veri sınırıyla ilgili ücretler olarak etiketlenmiş birkaç tane bulabilirsiniz. bazı İSS'ler tarafından veri sınırını aşmak için ücretlendirilir veya sınırdan kaçınmak için pahalı "sınırsız veri ödeneği" ücretleri. Çizelgelerimizi derli toplu tutmak amacıyla, hepsine aynı adla hitap ediyoruz (“şirket tarafından uygulanan ücretler”) çünkü temelde hepsi uydurma. DNS veya IP hizmetleri sağlamayla ilişkili yalnızca minimum maliyet vardır ve bu küçük maliyet ile sizden aldıkları ücret arasında hiçbir ilişki yoktur. Olsa bile, diğer tüm işletmeler gibi bu maliyetleri hizmetin genel fiyatına dahil etmemeleri için hiçbir neden yoktur. Saçmalık – size 5 dolarlık bir sandviç satmanın ve ardından 50 sentlik bir "hardal ücreti" eklemenin telekom eşdeğeri.

Ekipman ücretleri biraz daha meşrudur. Genellikle İSS'nizin size bir yönlendirici kiraladığı ve kendi yönlendiricinizi satın alarak bundan kurtulabileceğiniz anlamına gelir (bu, uzun vadede neredeyse kesinlikle daha ucuz ve daha az güçlük olacaktır). Çoğu insan bunu yapmaz, ama en azından mümkün.

Yine de, çok çeşitli ücretler biraz utanmaya değer. Bu, fiyatları şişirmeye ve müşterileri şaşkın bir uyum içinde şaşırtmaya yönelik daha geniş bir stratejinin parçasıdır. Bazı sağlayıcılar diğerlerinden daha kötü (grubun en az kötüsü oldukları için Sonic ve TDS'ye tebrikler), ancak herkes en azından bir kısmını yapıyor. Ve iyi davranış için net bir teşvik olmadığından, gelecekte bu ücretlerin herhangi birinin düştüğünü görmemiz pek olası görünmüyor.

Biz özünde bir teknoloji bloguyuz, bu nedenle bazı yeni teknolojilerin bizi bu tür sorunlardan kurtaracağını düşünmek her zaman cazip gelmiştir. İnternet erişimi söz konusu olduğunda, bu teknoloji uydu internettir. Fiber döşemenin ekonomisi bu tür rant arayışını teşvik ediyor, bu yüzden belki fiberden kaçmak daha iyi bir tür telekomünikasyon kurmamıza izin verir?

Belki bir gün – ama henüz orada değiliz. Verge baş editörü Nilay Patel, geçen yıl Starlink ile ilgili konulara girdi (cömertçe söylemek gerekirse, hala beta aşamasında), ancak herhangi bir tek hizmetle sınırlı değil. HughesNet, Dish ve Viasat gibi sağlayıcılar onlarca yıldır uydu bağlantısı sağlıyor ve yeni nesiller daha iyi hale gelse de temel zorlukları değiştirmediler. Uydu üzerinden güvenilir hizmet vermek zordur; çok fazla ekipman gerektirir ve karasal fibere güvenmekten çok daha ucuza gelmez. Tek seçeneğiniz uydu olacak kadar uzakta değilseniz, genellikle bir anlam ifade etmez.

Topladığımız veriler bunu doğruluyor. Başlangıç olarak, fatura gönderen kişilerin yalnızca küçük bir kısmı uydu hizmetini kullanıyordu: toplam 18.000'den fazla faturadan yalnızca 274'ü. Uydu kullananlar için fiyatlar, ortalama kablolu bağlantıdan çok da farklı değildi ve bu, bağlantı kalitesini hesaba katmadan önceydi. Bu, uydu devriminin işleri daha iyi hale getirmeyeceği anlamına gelmez; henüz burada olmadığı anlamına gelir.

Bu arada elimizdekinin en iyisini yapmamız gerekecek.