Akış savaşlarının altın çağı sona erdi

Bitti. Son yarım on yılda eğlencede altın bir çağ yaşadık. Akış hizmetinin yükselişi, evlerimize her zamankinden daha fazla TV ve film getirdi. Netflix, HBO Max, Disney Plus ve önümüze konan her yeni ürünü takip etmek bir zevk ve bazen de bir angarya oldu. Ancak son birkaç ayda, bu hizmetlerden kaçının iş yaptığına dair bir yeniden yönlendirme gördük ve yalnızca aylık abonelik maliyeti karşılığında keyif aldığımız bu içerik bolluğunun sona ermek üzere olduğu açık. Bazılarımız bunun acısını diğerlerinden daha fazla hissedecek.

Akış, Hollywood'un manzarasını değiştirmeden önce çok farklı bir yerdi. Yazarların showrunner olması yıllar alabilirdi ve yeni bir yıldız için erik rollerinin sayısı çok azdı. Özellikle kablolu olmak üzere çok sayıda realite TV vardı, ancak senaryolu televizyon yalnızca bir avuç kanalla sınırlıydı. Bu kanalların sahipleri, dikkatimizi çekmek için birbiri ardına prestij şovları hazırlayarak, gözleriniz için acımasız bir rekabet içindeydiler. 1999'dan The Sopranos'un prömiyeriyle 2010'ların ortalarına kadar, TV'nin Altın Çağı yaşandı.

Sonra akış savaşları geldi ve gerçek olalım: bir patlama oldu. Başka bir altın çağdı. Netflix, en büyük franchise'ların çoğuna sahip olan Disney ve Warner Brothers ve MGM gibi şirketlerle rekabet edebilmek için büyük hitlerden oluşan bir önbellek oluşturmak amacıyla Hollywood'a para akıtmaya başladı. Ancak Netflix, Stranger Things , Bridgerton ve The Witcher (son ikisi son derece popüler kitap serilerine dayanmaktadır) dışında büyük franchise'lar oluşturmak için mücadele ederken, çok fazla içerik çalkalıyordu ve ne olduğunu görmek için etkili bir şekilde her şeyi duvara fırlatıyordu. sopa.

Ve sanki herkes aynı şeyi yapıyormuş gibi geldi. Rakip yayıncıların hepsinin açıkça Game of Thrones , Star Wars ve Taylor Sheridan'ın ulaşmak istediği kovboy şeyleri gibi şeylere dayalı kendi içerik stratejileri vardı, ancak aynı zamanda yayın savaşlarından önce alışılmadık bir şekilde deneyler yapmaya da istekliydiler. .

Bu deney, marjinal topluluklar için özel bir nimetti. Çünkü TV ve film dağıtım kanalları kablolu ve sinemalarda belirli sayıda zaman dilimleriyle sınırlıyken, Hollywood temkinliydi – filmlere ve TV'ye yalnızca en geniş izleyici kitlesine hitap edecek para koyuyordu, bu da film ve TV'nin çok erkeksi olduğu anlamına geliyordu. yönelimli, çok beyaz ve çok, çok düz.

Yayın savaşları daha fazla dağıtım yolu açtı, bu da başrollerde kadınların olduğu daha fazla aksiyon şovu, onları demirlemek için beyaz bir adama veya ünlü bir komedyene ihtiyaç duymayan komediler ve mutlu sonla biten ve bir başlık karakteri olan dramalar anlamına geliyordu. Bu tuhaftı. Eğlencedeki çeşitliliği genellikle "ilkler" ile ölçmeyi severiz ve son birkaç yılda, önceki bir düzine yıldan daha fazla ilki gerçekleştirdik.

Ancak, Hollywood'un bir showrunner sıkıntısı ile karşı karşıya kaldığı çok fazla senaryo içeriğine sahip olduğumuz bu benzeri görülmemiş zamanlar sona eriyor. Yayın savaşları henüz sona ermemiş olsa da, mücadelede kesinlikle bir durgunluk var ve yayıncıların hepsi taktiklerini ayarlıyor. Aboneleri güvence altına alma umuduyla içeriğe çok para harcadılar, ancak şimdi artan rekabet var ve artık "düzgün görünüyor" un ötesinde küçük bir programlama stratejisiyle harika şovları ağzımıza kürekle sokmak mümkün değil.

Geçen ay, Netflix'in eş CEO'su Reed Hastings, platform ve genel olarak akış hakkında konuşmak için The New York Times'ın yıllık DealBook Zirvesi'nde yer aldı. Netflix'in para kazanması gerektiği konusunda samimiydi ve kültürel maliyetleri ne olursa olsun başarıları elde edeceği yere götüreceğini açıkça belirtti; o kadar transfobikler ki protestolara ilham veriyorlar, ancak Warrior Nun ve The Babysitter's Club gibi daha küçük, daha kesin olarak queer şovlar, Netflix'in kamuoyuna açıkladığı birkaç metriğe dayanarak iyi performans göstermiş gibi görünse de iptal ediliyor.

HBO Max, akış savaşlarının değişen stratejilerinin yıkıcı olsa da daha net bir örneğidir. Warner Bros. Discovery CEO'su David Zaslav, bir kuruştan tasarruf edebileceği anlamına geliyorsa, pek çok dizi ve filmi feda edeceği konusunda olağanüstü netti . Neredeyse bitmiş olan Batgirl , vergi tasarrufu için rafa kaldırıldı (raftan kaldırılması aynı nedenden dolayı maliyetli olacaktı) ve yaz ve sonbahar boyunca düzinelerce daha fazla film ve TV şovu, sözde insanlara artıkları ödemekten kaçınmak için hizmetten alındı. üzerlerinde çalıştı.

Bu hafta, daha fazla şov benzer bir "para biriktirmek için her şey" baltasını aldı . Dört sezonun ardından iptal edilen Westworld , korkunç bir şekilde başlayan ve 2021'de ara vermeden önce büyüleyici bir hal alan Joss Whedon'ın yönettiği The Nevers ile birlikte HBO Max'ten çekildi. İkisi de HBO Max'te yayınlanmayacak. Kadınlar için müstehcen bir dergi yapmakla ilgili şaşırtıcı derecede eğlenceli bir dönem programı olan Minx'in ikinci sezonu da olmayacak. Şov zaten HBO Max tarafından yenilendi ve Variety , hizmetin onu diğer distribütörlere satıyor olabileceğini iddia ediyor.

Tüm bölümleri rafa kaldırılarak aniden iptal edilen TV şovları, akış öncesi nispeten yaygındı. TV'de yayınlanacak şeyler sınırlıydı ve TV kanalları, az izlenen bir programın son bölümü yerine eski bir yeniden yayını yayınlamayı tercih ederdi, eğer bu yeniden yayına karşı daha pahalı reklamlar satabileceği anlamına geliyorsa.

Akış dünyasında, sonsuz raf alanı vardır, bu da teorik olarak, zaten devreye alınmış ve üretilmiş bir şeyi, birileri izlediği sürece kaç kişinin izlediğinin önemli olmadığı anlamına gelir. Bu nedenle, Zaslav öncesi bir HBO Max, Swamp Thing ve 90'ların Flash serisi gibi aniden sona eren şovları sergilemekte sorun yaşamadı.

Ancak yine de içerik oluşturuculara artık ödeme yapmanız gerekiyor ve Zaslav, belirli bir şovdaki izleyicinin, bu içeriği hizmetinde tutmak için ödemesi gereken paraya kıyasla çok küçük olduğunu düşünüyorsa, bunu yapmaktan kaçınacaktır. Ve bu şovları bir akış hizmetinde kalıcı olarak tutmanın bedeli de muhtemelen yakında daha pahalı hale gelecek. 2023'te Amerika Yazarlar Birliği, Amerika Yönetmenler Birliği ve Screen Actors Guild, Alliance of Motion Picture and Television Producers ile yeni sözleşmeler müzakere edecek ve yayın artıkları önemli bir tartışma konusu olacak .

Ve bu hizmetlerde içerik oluşturmanın ve sürdürmenin artan maliyetlerine ayak uydurmak için (ve açık olmak gerekirse, ben tamamen içerik oluşturucuları içeriklerine uygun şekilde oynatmaktan yanayım), yayıncılar yalnızca aboneliklerinizi güvence altına almakla kalmayacak, aynı zamanda Artık her büyük yayıncının sunduğu reklamlara karşı izleyiciliğinizi satmak isteyeceksiniz.

Bu, bu yayın savaşının bir sonraki aşamasının, daha küçük kitlelere hitap eden gerçekten harika şovlarla uzun vadeli aboneliğinizi güvence altına almakla ilgili olmayacağı anlamına gelir. Reklamlar için gözbebeklerini güvence altına almak için mümkün olduğunca geniş bir kitleye ulaşmakla ilgili olacak. Bu da, nüfusun daha küçük kesimlerine hitap eden bu rönesansın sona ereceği ve geriye kalanın daha pahalı hale geleceği anlamına geliyor.