Ebedi Kız, çift doz Tilda Swinton

Yönetmen Joanna Hogg'un son filmi The Eternal Daughter hakkında bilmeniz gereken ilk şey , fragmanın göründüğü kadar ürkütücü olmadığı. Bu gerçekten de bazı rahatsız edici anları ve temaları olan bir hayalet hikayesi, ancak filmle ilgili en korkutucu şey, ailevi ilişkilerin ve bunların kederden nasıl zarar görebileceğinin korkutucu derecede gerçekçi tasviri. Bilmeniz gereken ikinci şey, Tilda Swinton'ın kendi annesini oynaması ve o inanılmaz.

Film, Hogg'un The Souvenir filmleriyle aynı yarı otobiyografik evrende geçiyor gibi görünüyor ve şirin bir Galler otelini ziyaret eden bir kızı ve yaşlı annesini konu alıyor. (Her iki karakteri de Swinton canlandırıyor.) Sivilceli hücre sinyali, yalnızca en üst katta çalışan Wi-Fi ve geceleri sizi uyanık tutmak için her türlü gıcırtı ve gümbürtüye sahip eski bir bina. Yine de bu sadece basit bir kaçış değil; otel bir zamanlar anne Rosalind'in aile eviydi ve her oda ona gençlik günlerinden bir şeyler hatırlatıyor gibi görünüyor. Genellikle mutlu anılar değildirler. Kızı Julie, zamanı hem annesiyle yakınlaşmak hem de babasının birkaç yıl önce ölümünün ardından ilişkileri hakkında bir film üzerinde çalışmaya başlamak için kullanmayı umuyor.

Ebedi Kız , seyrek bir filmdir. Bu en çok oyuncu kadrosunda göze çarpıyor: Swinton'ın canlandırdığı iki karakter, otelin tek kiracısı gibi görünüyor ve ekranda anlamlı bir süre geçirebilen diğer kişiler, hoş bir şekilde huysuz bir otel memuru (Carly-Sophia Davies) ve sıcak, babacan bir adam. bahçıvan (Joseph Mydell). Bu sade doğa, her performansın parlamasını sağlar. Özellikle Swinton, her iki karakteri de oynamakta harika bir iş çıkarıyor; Julie, otel odası ve annesiyle ilgili her ayrıntıyla uğraşırken gizli bir nevrotik akımla oynanırken, Rosalind anılar akmaya başladığında güçlü kalmak için elinden gelenin en iyisini yapıyor. Film ilerledikçe ikisinin de yavaş yavaş çatırdadığını görebilirsiniz.

Bu seyreklik ve yarattığı sessizlik, filmi bu kadar sinir bozucu yapan şeydir. Hogg'un önceki çalışması gibi The Eternal Daughter da sıradan sahnelerle dolu: anne ve kızı otelin restoranında ne yiyeceğini tartışarak dakikalar geçiriyor (sadece dört seçenek varken) veya Julie, yiyecek ararken annesinin sevimli köpeğini yürüyüşe çıkarıyor. gerekçesiyle iyi resepsiyon ile tek nokta. İkili, otelde geçirdikleri gün boyunca bir ritme kapılır ve görüntüler ve sesler tanıdık hale gelir. Akşam yemeğinde sunucunun sessizliği bozan gürültülü ayak sesleri kadar basit şeyler sarsıcı hale gelir.

Bu aynı zamanda filme sinir bozucu havasını vermeye yardımcı olan şeydir. Hayır, herhangi bir atlama korkusu veya daha açık bir şekilde korkutucu anlar yok. Ancak tüm sessizliğin ortasında, hayaletlerin her şeyden daha üzgün olduğu Gotik bir romantizm gibi ürpertici bir alt metin oluşturan sahneler var. Julie, geceleri kimsenin duymadığı yüksek sesle çarpan pencereler nedeniyle uyumakta güçlük çekiyor ve akşamın belirli saatlerinde pencerede yaşlı bir kadının yüzünü görüyor. Bu çözülmemiş gizemler devam ederken gerilim yükselirken, aynı zamanda ikili iletişim kurmakta zorlanır. Julie sadece annesini mutlu etmek istiyor ama Rosalind her gün yüzeye yeni bir anı getiriyormuş gibi göründüğü için bunalmaktan kendini alamaz. Büyük (ve tahmin etmesi o kadar da zor olmayan) dönüş gerçekleştiğinde, kederin ve aile dramının ağırlığı neredeyse dayanılmaz hale gelir.

Yani hayır, Ebedi Kız ürkütücü sezonu kaçırmış bir korku filmi değil. Ancak, yalnızca ustalıkla hazırlanmış birkaç araç kullanarak bir ailenin tam ve duygusal olarak kapsamlı bir resmini yaratmayı başaran bir araç, huzursuzluk bunlardan sadece biri. Artı, bu yılki diğer filmlerden iki kat daha fazla Tilda var.

Ebedi Kız 2 Aralık'ta sinemalarda ve isteğe bağlı hizmetlerde.