Arc tarayıcı,

Arc tarayıcısına geçmek zordur. Bunu baştan bilmelisin. Teknik olarak zor değil: Arc, yer imlerini içe aktarmak için bazı basit araçlara sahiptir, Chrome ile aynı temel motoru çalıştırır ve katılım süreci aslında tamamen keyiflidir. Sadece, The Browser Company adlı bir girişimin yeni tarayıcısı olan Arc, tarayıcıların nasıl çalışması gerektiği konusunda o kadar farklı bir fikir ki alışmak biraz zaman ve gerçek bir çaba gerektiriyor.

The Browser Company'nin CEO'su Josh Miller, işletim sistemleri ve tarayıcılar hakkında çok konuşuyor. Fark ince ama önemlidir. Tarayıcılar, geleneksel olarak, yolunuza çıkmadan çoğunlukla size web'i göstermeye çalıştı; sekmeler ve bir URL çubuğu ve belki uzantı eklemenin bir yolunu sağlarlar, ancak daha fazlasını değil. Öte yandan işletim sistemleri, işlerin nasıl yürüdüğüne derinden dahil olur. Siri ve Apple Pay'in iPhone'unuzdaki uygulamalarda nasıl çalıştığını veya Google'ın Material You özelliğinin telefonunuzdaki her şeyin görünümünü ve hissini nasıl değiştirdiğini düşünün. Hatta paylaşım menüleri veya uygulamalar arasında basit sürükle ve bırak — bunların hepsi işletim sistemiyle ilgili şeyler.

Arc, web'in işletim sistemi olmak istiyor. Bu nedenle, uygulamaları ve içeriği kontrol etmeyi kolaylaştıran bir dizi araç oluşturdu, sekmeleri ve yer işaretlerini daha çok bir uygulama başlatıcıya dönüştürdü ve platform genelinde kendine ait birkaç uygulama oluşturdu. Uygulama, ekranın üst kısmında aynı y sekmelerinden oluşan bir sıra ile ortalama tarayıcınızdan çok daha düşünceli ve çok daha karmaşıktır.

Bunu düşünmenin başka bir yolu da, Arc'ın web'e TikTok'un videoyu ele aldığı gibi davranmasıdır: tüketmeniz için sabit bir şey olarak değil, parçalara ayırmanız, oynamanız ve bir şeyler oluşturmak için kullanmanız için sonsuz bir şekilde yeniden karıştırılabilir bileşenler kümesi olarak. kendi Bir şeyin daha iyi görünmesini mi istiyorsunuz yoksa onunla ne yapacağınıza dair bir fikriniz mi var? Göreyim seni.

Bu, web tarayıcı endüstrisinde eğlenceli bir andır . On yılı aşkın bir süredir toplam Chrome hakimiyetinden sonra, kullanıcılar daha fazla özellik, daha fazla gizlilik ve daha iyi kullanıcı arayüzü için başka yerlere bakıyor. Vivaldi'nin gerçekten zekice bazı özellikleri var; SigmaOS ayrıca işletim sistemi olarak tarayıcılara da güveniyor; Brave'in mahremiyet konusunda akıllı fikirleri var; Edge ve Firefox bile hızla iyileşiyor. Ancak Arc, hepsinin en büyük dönüşü: yalnızca tarayıcıyı iyileştirmekle kalmayıp onu tamamen yeniden icat etme girişimi.

Arc'ı bir yıldan fazla bir süredir aralıklı olarak ve son birkaç aydır varsayılan tarayıcım olarak kullanıyorum. (Şu anda Arc yalnızca Mac için kullanılabilir, ancak şirket aynı zamanda her ikisi de gelecek yıl için Windows ve mobil sürümlerde çalıştığını söyledi.) Hâlâ bekleme listesindeki bir beta sürümünde ve bazı temel özellikleriyle hâlâ bir beta uygulaması. özellikler eksik, diğer özellikler hala değişim halinde ve son derece can sıkıcı birkaç hata. Ancak Arc'ın büyük fikirleri doğru olanlardır. The Browser Company'nin devlerle kapışıp yeni nesil tarayıcı savaşlarını kazanmaya hazır olup olmadığını bilmiyorum ama bahse girerim tarayıcıların geleceği Arc'a çok benziyor.

Kenar çubuğu, Arc'ı gerçekten anlamlandırmak için anlamanız gereken ilk şeydir. Bu, ultra geniş monitörünüzde yer kazanmak adına dikey sekmeler değildir; bu, tarayıcınızda gördüğünüz şeyleri yönetmenin tamamen farklı bir yoludur.

Arc penceresinin sol tarafında bulunan kenar çubuğunu anlamanın en basit yolu, sekmeler ve yer imlerinin birleşimidir. (Bundan sonra onlara sadece sekmeler diyeceğim.) Bunu, iPhone'un çoklu görev penceresi gibi düşünün, eğer bu pencere yalnızca her uygulamayı değil, açtığınız her tarayıcı sekmesini içeriyorsa. Kenar çubuğundaki her öğe açık bir web sayfasını temsil eder, evet, ancak bazıları aynı zamanda bıraktığınız gibi hızla geri dönebileceğiniz ve bulabileceğiniz bir uygulamadır. Bu benim için çok mantıklı: birçok tarayıcıda yanlışlıkla birkaç Gmail sekmesi açıyorum çünkü diğerlerini bulamıyorum, ancak Arc'ta sadece Command-T'ye basıyorum (bu, Arc'ın komut çubuğunu açar – bir saniyede daha fazlası ) ve hızlı bir şekilde Gmail'e geri dönmek için arama yapın.

Arc, mutlak bir organizatör cennetidir. Kolay erişim için kenar çubuğunun üst kısmındaki Sık Kullanılanlar bölümüne sekiz adede kadar uygulama ekleyebilirsiniz. Sık kullanılanların altında, kolay erişim için sekmeleri sabitleyebilir veya sekmelerden oluşan klasörler ve bu klasörler içinde klasörler oluşturabilirsiniz. Sekmeleri daha kolay bulmak için yeniden adlandırabilirsiniz (arc'ın en kullanışlı özelliklerinden biri gizlice). Kenar çubuğunun rengini ve şeffaflığını değiştirebilirsiniz.

Varsayılan olarak Arc, Arc'ın "Bugün Sekmeleri" olarak adlandırdığı tüm açık ve sabitlenmemiş sekmelerinizi her 12 saatte bir kapatır. ( Bu cesur bir strateji, Cotton !) Tutmak istediğin her şeyi kenar çubuğunda bir çizginin üzerine sürükleyerek sabitle. Fikir, kenar çubuğunuzu temiz tutmaktır ve Arc, kapattığı her şeyi aranabilir bir sayfaya döker, böylece daha sonra bir şeyler bulabilirsiniz. Ayrıca, bunların her 24 saatte bir veya yedi veya 30 günde bir otomatik olarak arşivlenmesini de seçebilirsiniz. Şahsen ben ayarlara girdim ve Arşiv özelliğini kapattım çünkü sekme kaosu benim seçimim, çok teşekkür ederim.

Buradaki gerçek yetkili kullanıcı düzenleme aracı, Arc'ta modlar arasında hızla geçiş yapmanızı sağlayan Spaces'tır. Her alan farklı bir iğne ve sekme grubuna, farklı renkli bir kenar çubuğuna, hatta farklı bir kullanıcı hesabı grubuna sahip olabilir. Açık bağlam değiştirme fikri gibi kişisel ve işle ilgili şeyleri ayrı tutmak istiyorsanız veya Google'ın aynı tarayıcıda birden fazla hesabı yönetememesiyle başa çıkamıyorsanız, boşluklar bir nimettir. Şahsen, her şeyi tek bir pencerede toplayıp kaosun hüküm sürmesine izin vermeyi daha kolay bulduğum için onları pek kullanmıyorum. Ancak boşluklar iyi bir fikirdir ve Arc bunları gerçekten iyi uygular.

Arc'ın genel yapısal konsepti doğru gibi geliyor, ancak uygulama noktalarda beceriksiz. Bir sürü Gmail sekmesi açmak hâlâ çok kolay ve Arc zaten başka bir yerde çalıştığını size bildirmek için daha fazlasını yapmalıdır. Çok fazla raptiye eklemek, kenar çubuğunuzu gerçekten hızlı bir şekilde karıştırır ve bu da açık sekmelerinizi bulmak için çok fazla kaydırma yapmanızı sağlar. Yalnızca ara sıra ihtiyaç duyduğunuz yer imlerini koyacak hiçbir yer yok ve bunları kullanırsanız yer imleri için gerçek bir yer de yok. Yani her şey her zaman kenar çubuğunuzdaki gibidir. Sık sık boşluk değiştirirseniz, nesnelerin nerede olduğunu hatırlamak zor olabilir.

Bu tuhaflıkların ve Arc'ın pek çok tuhaflığının etrafından dolaşmanın yolu, uygulamanın klavye kısayollarına alışmaktır. Komut çubuğunu açmak için Command-T'ye basmak, yeni bir sekme açmanıza veya mevcut sekmelerinizde arama yapmanıza, tarayıcı uzantılarını etkinleştirmenize, ayarları değiştirmenize ve çok daha fazlasına olanak tanır. Komut artı sayı tuşları sizi karşılık gelen sabitlenmiş sekmelere götürür ve Kontrol artı sayı tuşları boşluklarınız arasında geçiş yapar. URL çubuğunun kenar çubuğunun üst kısmında tıkış tıkış olması biraz can sıkıcı ama Command-Shift-C tuşlarına basarak bulunduğunuz sayfanın URL'sini kopyalamak gerçekten kullanışlı. Genel olarak Arc, kenar çubuğunuzu (Command-S) kapatmanızı ve web'de istediğiniz gibi yazmanızı gerçekten istiyor gibi görünüyor.

Bu şekilde ve diğer pek çok açıdan, Arc güçlü bir kullanıcı aracıdır. (Bir Tarayıcı Şirketi çalışanı bana bunun "tatilleri planlamak için elektronik tablolar hazırlayan kişiler için" olduğunu söyledi, ki bu oldukça isabetli.) Şans eseri, çok güçlü bir tarayıcı kullanıcısıyım ve tüm konsepti anlamam biraz zaman aldı. Arc, ama gerçekten benim için çalışıyor. Bir şey dışında: Arc'ın çoklu pencere kullanımına verdiği destek tuhaf ve kötü ve beni deli ediyor. Elbette ikinci bir pencere açabilirsiniz, ancak kenar çubuğunu yansıtır, öyle ki bir yerde bir sekmeyi kapatırsanız, her yere gider. Veya kenar çubuğunuzu hiçbir zaman karıştırmadan hızlı bir şekilde açılıp kapanması amaçlanan çerçevesiz bir sekme olan "Küçük Yay" penceresini açabilirsiniz, ancak bu bir seferde yalnızca bir sayfa içerebilir. Ayrıca yan yana dört sayfaya kadar açılan Bölünmüş Görünüm de var (ve görünüşe göre dikey bölme de geliyor), ancak bu yalnızca her zaman birlikte kullanmak istediğiniz uygulamalarınız olduğunda gerçekten yararlıdır.

Nihai pencereleme çözümüm, "Yeni Boş Pencere" kısayolunu artık boş bir kenar çubuğu olan yeni bir pencere açan Command-N'ye yeniden eşlemekti. Bu çalışıyor! Uygulama her güncellendiğinde klavye kısayol özelleştirmelerini sıfırlayan can sıkıcı bir Arc hatası dışında, bu yüzden her birkaç haftada bir aptal varsayılan kurulumu yeniden yaşıyorum.

Arc henüz platformlar arası çalışmıyor, ancak Mac'leriniz arasında eşzamanlamak için iCloud'u kullanıyor ve bunu test ettiğim diğer tüm tarayıcılardan daha iyi yapıyor. Mac Mini'mi uyku moduna alabilir, aşağı inebilir, MacBook Air'imi alabilir ve olduğum yerde aynı sekmelere geri dönebilirim. Alanlar da senkronize edilir, ancak her cihazda hesaplarınıza tekrar giriş yapmanız gerekir. (Bu, tarayıcıların geleneksel olarak masaüstü meslektaşlarıyla iyi iletişim kurmadığı mobil cihazlarda daha da büyük bir anlaşma, bu yüzden Arc'ın bunu doğru yapmasını umuyoruz.)

Tüm bu kullanıcı arabirimi çalışmasının altında yatan şey… eh, bu Chrome'dur. Arc, Google'ın tarayıcısına güç veren aynı Chromium motorunu kullanıyor, bu da çoğunlukla iyi bir haber: İnternet bu noktada Chrome için o kadar optimize edilmiş ki, Chromium kullanmayan herhangi bir tarayıcıda bazı sayfalar bozuluyor. Arc ayrıca şu anda Chrome'un geçmiş sayfasını kullanıyor, Otomatik Doldurma teknolojisini ödünç alıyor ve Chrome uzantılarını destekliyor. Ayrıca, ne yazık ki, Chrome'un bazı performans sorunlarını da alıyor. Kısmen Arc sekmeleri düzenlemeyi çok daha kolay hale getirdiği için bilgisayarımın tarayıcı sekmelerimin ağırlığı altında çok sık sallandığını düşünmüyorum, ancak kesinlikle birkaç donma ve çökme yaşadım.

Ancak Arc, onu kullandığım süre boyunca sürekli olarak daha iyi hale geldi ve herkese tarayıcılarını hemen bırakıp Arc'ı anlamaya zaman ayırmalarını önermesem de, tarama arayüzünün çoğunda gelişme sağlıyor. Ve uygulamanın gerçekten ilginç hale geldiği nokta, web'in kendisiyle etkileşime girme biçimleridir.

Yerleşik medya kontrolleri, Arc hakkında gerçekten sevdiğim ilk şeydi. Bir Twitch akışını veya bir Spotify şarkısını çalmaya başlarsınız, ardından başka bir sekmeye geçersiniz ve kenar çubuğunun altında küçük bir oynatıcı belirerek parçaları duraklatmanıza veya atlamanıza olanak tanır. Oynatıcıya tıklayın ve sizi hemen sekmeye geri götürür. Google Meet'ten çıkmak, mikrofon ve hoparlör denetimlerini kenar çubuğuna getirir. Çok basit! Çok yardımsever! Sıklıkla var olduğunu unuttuğum Chrome'daki gömülü menüden çok daha iyi!

Arc'ın, sekmeleri değiştirdiğinizde veya farklı bir uygulamaya geçtiğinizde izlediğiniz her şeyi küçük bir üst üste bindirilmiş pencereye çıkaran resim içinde resim modu hakkında da aynı şekilde hissediyorum. (Ona geçerseniz pencereyi başka bir macOS Alanına bile taşır.) Şu anda gerçekten basit bir araç — video oynatıcıyı kapıyor ve diğer sekmelerin üzerine koyuyor — ancak The Browser Company'nin bu özellik için büyük planları var . Resim içinde resim aynı zamanda sohbeti de içerseydi, böylece yer paylaşımında izleyebilir ve konuşabilseydiniz? Ya görüntülü sohbetler için işe yaradıysa? Ya sadece videodan daha fazlası için olabilirse?

Bunun gibi özellikler, Arc'ın bir tarayıcıdan çok bir işletim sistemine dönüştüğü ve web için TikTok vizyonunun kendini en çok ortaya koyduğu yerlerdir. Şirket, yakın gelecekte yaptığınız her şeyin web'e bağlı olacağını hayal ediyor. Çoğu yerel uygulama bile artık web uygulamalarının etrafındaki sarmalayıcılardan başka bir şey değil. Öyleyse neden hepsini masaüstünüzden yönetesiniz? Bu nedenle Arc, kenar çubuğunu bir uygulama başlatıcı olarak düşünür ve bu nedenle, uygulamadan çıkmadan daha fazlasını yapabilmeniz için tüm ekran görüntülerinizi ve indirmelerinizi depolayıp göz atabileceğiniz bir yeri vardır.

Tarayıcı Şirketi, Arc'ta iki yeni uygulama bile oluşturdu: Notes ve Easels. Notlar gerçekten basit, sadece boş bir sayfayı hızlı bir şekilde açmanın ve bir şeyler yazmanın bir yolu. Her sayfanın kendi URL'si vardır, böylece onu kaydedebilir veya başkalarıyla paylaşabilirsiniz. Şövaleler çok daha güçlü ve Arc'ın gerçek emellerine bir bakış. Bir şövale aslında bir beyaz tahtadır, üzerine yazı yazabileceğiniz, çizebileceğiniz veya resim veya video ekleyebileceğiniz boş bir alandır. Hatta bir ekran görüntüsünü herhangi bir web sayfasının canlı sürümüyle değiştirerek, bir şövaleyi aynı anda birçok web sitesinin gerçek zamanlı görünümüne dönüştürebilirsiniz. Her şövale aynı zamanda paylaşılabilir ve işbirlikçidir.

Arc ayrıca kullandığınız herhangi bir web sitesini düzenlemeyi ve ince ayar yapmayı kolaylaştırır. Boost özelliği, tarayıcı uzantıları gibi çalışır, yalnızca çok daha basittir: Yalnızca birkaç satır CSS yazabilir ve bir sitenin görünümünü veya çalışma şeklini hızla değiştirebilirsiniz. Trendler kenar çubuğunu Twitter'dan kaldıran ve Gmail sayfamı temizleyen bir tane var. Sonunda, App Store veya Chrome Web Mağazası gibi bir Boost mağazası olacak gibi görünüyor, ancak şimdi bile siteleri beğeninize göre nasıl ince ayar yapacağınızı bulmak oldukça kolay.

Bir bakıma Arc, Chrome'dan çok ChromeOS'a benziyor. Tüm uygulamalarınızın web uygulamaları olduğu ve tüm dosyalarınızın URL'ler olduğu bir dünyada, tarayıcıdan daha fazlasına gerçekten kimin ihtiyacı var? Şu an için, sadece Arc'ın kötü pencere yönetimi, tüm eşyalarım arasında hızlı bir şekilde hareket etmeyi çok zorlaştırdığı için yapıyorum.

Ancak Arc'ın haklı olduğunu düşünüyorum: Web için bir işletim sistemine, uygulamalar arasında çalışmamızı kolaylaştıran, her şeyi organize etmemize yardımcı olan ve her şeyi daha iyi hale getirmek için bazı platform çapında araçlar ekleyen bir araca ihtiyacımız var. Uygulama, mobil cihazlarda ve Windows'ta kullanıma sunulduğunda çok daha kullanışlı olacak, ancak şimdiden varsayılan tarayıcım olarak yerini sağlamlaştırdı. Sekmeler öldü. Yaşasın kenar çubukları.