LightSail 2 ateşli sonunu yeni karşıladı, ancak güneş yolculuğu daha yeni başlıyor

Uzayda geçen üç yılın ardından Planetary Society'nin LightSail 2 misyonu 17 Kasım Perşembe günü atmosferde yandı. Kitle fonlaması yapılan uzay aracı, görevi sırasında dev yansıtıcı yelkenini kullanarak gezegenin yörüngesinde 18.000 tur attı ve kontrollü güneş yolculuğunun mümkün olduğunu gösterdi.

LightSail artık sona ermiş olabilir, ancak uzay araştırmalarında solar yelken kullanımına kapı aralamıştır. Baş Bilim İnsanı ve LightSail program yöneticisi Bruce Betts, "Her duruma uymuyor, ancak şimdi kullanabileceğiniz tahrik türleri için seçenekler arasında bir ok daha veriyor" dedi.

LightSail 2, Dünya yörüngesinde çalışırken, gelecekteki güneş enerjisi yolculukları muhtemelen uzayın derinliklerinde olacaktır. Bu, gereksinimleri biraz farklı kılar. Betts, "Limanda bir yelkenliyle okyanusta yelken açmaya benzer bir zorluk yaşadık," dedi. LightSail, iletişim gibi konularda derin uzay görevlerinden daha kolay bir zaman geçirdi, ancak yörüngede kalmak için sürekli dönmek zorunda kaldı.

Uzay araştırmaları için güneş enerjisini kullanmanın en büyük dezavantajı, ilgili kuvvetlerin o kadar küçük olması ki gemilerin çok yavaş hareket etmeye başlamasıdır. Betts, "Dezavantajı, güneşten gelen gerçekten çok küçük bir itme kullanmanızdır," diye açıkladı. "Yelkenimizin tamamındaki itme kuvveti, Dünya'dan uzaktaki güneşten mükemmel bir şekilde yansısaydı, bir karasinekin elinize oturup aşağı doğru iterken sahip olduğu kuvvetle hemen hemen aynıydı." Ancak yöntemin avantajı, bu kuvvetin zamanla birikerek yakıt tüketmeden yüksek hızlara çıkabilmesidir.

NASA'nın NEA Scout ve Advanced Composite Solar Sail System (ACS3) gibi gelecek programları da güneş yelkenini kullanacak. Bu tür görevler için ideal hedefler iç güneş sistemi içindedir, çünkü araç hareket etmeye devam etmek ve yörüngesini değiştirmek için güneş ışığından yeterli gücü almak üzere güneşe yeterince yakın durur.

Güneş enerjisi ile yelken açmanın sağladığı başka bir keşif türü, geleneksel tahrik sistemlerini kullanarak imkansız olacak yörüngelere girmektir. Örneğin, güneşin etrafında dönen misyonlar, sabit bir yörüngede olmak için şu anda Lagrange noktaları adı verilen çok özel bölgelerde oturmak zorunda. Güneşe yaklaşmaya çalışmak çok fazla yakıt tüketir. Ancak bir güneş yelkeniyle, bir uzay aracı güneşe daha yakın bir yörüngede dönebilir ve sürekli ayarlamalar yaparak yörüngesini korumak için yelkenini kullanabilir.

Ayrıca güneş enerjisiyle yolculuk teknolojilerinde geliştirilecek çok yer var. Araştırmacılar, yelkenleri itmek için lazer kullanımı ve daha sofistike dümen sistemlerinin geliştirilmesi gibi fikirleri keşfetmeye hevesli. Betts, LightSail programını emeklemeyi öğrenmeye benzetti ve bir sonraki yeni teknoloji dalgası yürümeye eşdeğer hale geldi.

Son derece uzun vadede, güneş yolculuğu için bir kullanım, diğer yıldız sistemlerini ziyaret etme potansiyelidir. Yıldızlararası seyahat, güneş sistemimizin ötesini keşfetmenin önünde duran büyük teknik zorluklarla birlikte, gerçek bir olasılık olmaktan hala nesiller ve nesiller uzakta. En uzak insan yapımı nesneler olan Voyager sondalarında kullanılanlar gibi kimyasal tahrik sistemlerinin en yakın yıldız sistemlerini ziyaret etmesi on binlerce yıl alacaktır. Ancak güneş yelkenli uzay araçları, seyahat ederken hızlanmaya devam edebildikleri için potansiyel olarak bu zaman ölçeğini azaltabilir. Betts, "Şu ana kadar sahip olduğumuz, bir gün bunu yapmak için pratik beceriye benzer herhangi bir şey gösteren tek teknoloji," dedi.

Daha acil kullanımlara gelince, güneş yelkeninin en muhtemel kullanımı, kimyasal tahrik sistemlerinin yerini alacak olması değil, belirli belirli görevlerde kullanım için uygun bir seçenek olmasıdır.

“10 ya da 20 yıl içinde, insanlar bir görev planlarken, 'Hey, güneş yelkeni bunun için işe yarar mı?' Ve bazıları için öyle olacak," dedi Betts. “Bir bilim görevi için gerçek seçimlerin bir parçası olacak. Ve bunun öncülüğünde bir adımla katkıda bulunduğumuz şey de bu.”