Kumköy’deki Garip Tapu Durumu: Sadece Bir Kişi Müstakil, Diğerleri Hissedar
Antalya‘nın Kumköy mahallesinde, 2008 yılında gerçekleştirilen Büyükşehir Yasası’ndan sonra yaşanan ilginç bir durum, köydeki mülk sahipliği konusunda dikkat çekiyor. 1952 yılından itibaren arazilerin tapusuz olarak kullanıldığı bu bölgede, tek bir kişinin müstakil tapusu bulunurken, diğer tüm köylüler hissedar konumunda.
İlk Tapu Çalışmaları ve Hissedar Olma Süreci
Kumköy’deki bu durum, köy yerleşkesinde 1952 yılında tapu memurlarının gelmesiyle başlıyor. O dönemde, köylüler tapu almak istemedikleri için ilgisiz kalıyor. Sadece köy kahvehanesinin sahibi Recep Durmaz, tapu memurlarıyla ilgileniyor. Durmaz’ın evi ve iş yeri müstakil tapu olarak kaydedilirken, diğer tüm evler ve araziler hissedar olarak kaydediliyor. Bu durum, köydeki tüm evlerin köylüler arasında hissedar olmasına yol açıyor.

Recep Amca’nın Kahvesi ve İlgisi
Kumköy’ün eski muhtarı İzzet Tekin, o dönemdeki tapu memurlarının köye gelişini ve Recep Durmaz’ın onlara sunduğu ilgiyi şöyle aktarıyor: “O zaman köyde sadece Recep amca ilgileniyor, diğer köylüler devletin vergi alacağını düşündüğü için ilgilenmiyor. Sonuç olarak, tapu memurları köydeki tüm arazileri köylüler arasında hissedar olarak kaydediyor.”
Arazi Sorunları ve Çözüm Süreci
Köy içindeki arazilerin durumu, iki yıl önce yapılan arazi toplulaştırma çalışmalarıyla kısmen çözüldü. Ancak, köyde toplam 74 parselde yaklaşık 500 dönüm alan hala hissedar olarak kayıtlı. Tekin, bu durumun çözümü için imar beklediklerini vurguluyor.

Kahvehanenin Tarihi ve Kültürel Önemi
Kumköy’deki bu ilginç hikayenin başkahramanı olan Recep Durmaz’ın kerpiç kahvehanesi, 80 yıllık geçmişiyle hala ayakta. Kundu Turizm Yatırımcıları Birliği Başkanı Erden Arı, bu yapının kültürel değeri olduğunu belirtiyor. Durmaz’ın köylülerin tapu işlemlerine kayıtsız kalması, ona büyük bir müstakil tapu kazandırıyor.
Kahvehane Kapanıyor, Anılar Kalıyor
Recep Durmaz’ın vefatının ardından, kahvehaneyi uzun yıllar işleten Ahmet Öksüz, “Kahvehanemiz tarihi çok eski. 1995’te kahveciliğe başladım ancak 2020’nin sonunda kapattım.” diyerek, köyün geçmişine ışık tutuyor.


