Mac

macOS'ta çoklu görev yapmanın en az yarım düzine yolu var ve kullanmaktan zevk aldığım tek bir yol bulamıyorum.

Normalde, iş kurulumum, tek bir dizüstü bilgisayar ekranı, Samsung'ungülünç ultra geniş G9 kavisli monitörüne takılı bir masaüstü veya ikisi arasında bir şey olabilen bir Windows PC ile başlar. Ancak bugün, bir XPS 13 dokunmatik yüzeyle temas eden iki damla su ve geçici olarak nesnelerin üzerine tırmanma yasağını takdir etmeyen ameliyat sonrası bir kedi sayesinde, size bir M1 MacBook Air'den canlı olarak geliyorum. Ve bundan nefret ediyorum.

Donanım değil, dikkat edin – Yeniden tasarlanan Air'in kullanımını rahat buluyorum. 16 GB RAM ile, yapmak istediğim her şeyi kekemelik olmadan fazlasıyla yapabiliyor ve pil ömrü benzer Windows makinelerini uçuruyor. Bu işletim sistemidir ve her zaman böyle olmuştur.

Pek çok kişinin işlerini bir şekilde Mac'lerde yapabildiğini kabul ediyorum ama ben o insanlardan biri değilim. Yaklaşık her 18 ayda bir, Apple'ın masaüstü platformuna bir şans veriyorum ve medyada çalıştığım için, etrafta neyi yanlış yaptığımı ve bu deneyimi neden gerçekten sevmem gerektiğini açıklayan pek çok insan var.

"Command+Tilde'ı kullanın!"

"Görev Kontrolü ayarları, doğru pencereyi bulmayı kolaylaştırıyor."

"Gmail, Twitter ve YouTube gibi kullandığınız her şey için özel bir uygulama yüklerseniz bildirimler fena olmaz."

Bana söylenen bu.

Windows hariç, her şey için bir uygulama yüklemem (veya Mac kullanıcılarının dediği gibi, uygulama mağazasının seçimi o kadar kötü ki yüklemek isteyeceğim herhangi bir uygulama yok) veya parmaklarımı kırmam gerekmiyor. sadece istediğiniz zaman farklı tarayıcı pencereleri arasında geçiş yapmak için tuşlar arasında.

Her zamanki kurulumumda, bir pencereden diğerine atlamak için Alt+Tab'den daha karmaşık bir şey kullanmıyorum ve bir Mac'te Command+Tab kullanmak, olmaması dışında aynı deneyim olması gerektiğini hissettiriyor. Pencerenin önizlemeleri ve içindekiler yerine her program için simgeler alıyorum ve açmak istediğim belirli tarayıcı penceresini seçmeme izin vermek yerine yalnızca bir uygulamadan diğerine atlayabilir. Chrome penceresine girdikten sonra, Command+Tilde kullanarak aralarında geçiş yapabilirim, ancak bu, hiç sorun olması gerekmeyen bir sorunu çözmek için fazladan bir adım ve fazladan bir tuşa basma setidir.

Bunun yerine Görev Kontrolünü kullanmanın bana ekranda her şeyi gösterme avantajı var, ancak ne açtığıma bağlı olarak çok büyük ölçüde değişen bir düzende ve tam ekran açılan uygulamalar bir başka tıklamanın arkasına gizleniyor. Birden fazla pencereyi görüş alanımda tutmak, olması gerekmeyen bir zorluktur; bu, birkaç sekme, Twitter ve üç Slack sohbeti arasında hokkabazlık yapmaya çalışırken gerçekten kötü.

Benim için neredeyse sürekli olarak ortaya çıkan bildirimler söz konusu olduğunda hayal kırıklığım yalnızca daha da kötüleşiyor. Windows'ta, web uygulamalarından Chrome aracılığıyla aktarılan bildirimler, nereden geldiklerini not etmek için daha fazla grafik ve stil ile sistem kullanıcı arayüzünde anlam ifade etmeye devam ediyor. Artı, işletim sistemi bana ekranımın tamamını doldurmadan kaç tanesine sahip olduğumu (veya bunlardan herhangi birinin beni beklediğini) söyleyecektir. Bu şekilde, geldiklerinde onları görebilir, sonra geri dönüp zamanım olduğunda onlarla daha sonra ilgilenebilirim.

İşaretçiyi görev çubuğundaki o programın girişinin üzerine getirerek farklı uygulamalara yararlı bir bakış atabiliyorum ve yakalama düzenleri – muhtemelen Windows 11'deki en sevdiğim özellik – mantıklı bir şekilde çalışıyor. Sahip olduğum ekran alanını farklı uygulamalar arasında bölmek ve ardından doğrudan işletim sistemine yerleşik araçları kullanarak hiçbir şeyi bozmadan diğerlerini açmak çok kolay. (Ultra geniş Windows kurulumumda, programların nereye oturduğu konusunda daha fazla kontrole sahip olmak için yakın zamanda PowerToys pencere yöneticisini eklediğimi kabul edeceğim, ancak bu gerekli değil.)

Görünüşe göre, hayal kırıklığımın çözümü, temel komutların uygun kombinasyonunu öğrenme uçurumunun hemen ötesinde yatıyor; altı parmakla yukarı, aşağı, sola, sağa veya çapraz olarak kaydırma; ve "bunu tamamen düzeltecek" bir adam tarafından yapılan bir uygulamayı yüklemek.

Moom , Rectangle , Alfred , Raycast — Bunların gerçek ürünler olup olmadığını veya iş arkadaşlarımın beni trollediğini bilmiyorum, ancak Android 6.0'a geri dönmüş gibiyim, temel özellikleri etkinleştirmek için farklı başlatıcılar deniyorum. Beğendiğim bir kurulum bulabilseydim, macOS hakkındaki fikrimi değiştirmeye açık olurdum, ancak şu ana kadar benim için çalışmıyor ve hiç olmadı.