Guillermo del Toro'nun Pinokyo'su, hayatı neyin güzel kıldığına dair boğuk ve ruhani bir peri masalı

Guillermo del Toro'nun Pinokyo'nun yeni stop-motion animasyonlu yeniden anlatımında, o kadar karanlık ve hüzünle dolu birkaç an var ki, müzikal özelliğin aynı zamanda otoriterliğe direnmeye vurgu yapan bir aşk kutlaması olduğunu unutmayı kolaylaştırıyorlar. Oldukça yaratıcı ve görsel olarak göz kamaştırıcı bir peri masalı olmasına rağmen del Toro'nun Pinokyo'su , aynı zamanda geniş bir izleyici kitlesini hedefleyen anti-faşist bir ahlak oyunu olduğunu küçümseme iddiasında da bulunmuyor.

Tüm bilgeliğine ve hikayeleri paylaşma sevgisine rağmen, usta zanaatkarlığıyla tanınan yaşlı bir oymacı olan Geppetto'nun (David Bradley), oğlu Carlo'nun (Gregory Mann) çocuğun zamansız ölümünden önce kendisi için ne ifade ettiğini kelimelere dökmesi zordur. bir kilise bombalamasında. Birinci Dünya Savaşı ile İkinci Dünya Savaşı arasında geçen Pinokyo , Carlo'nun ölümünü, İtalya'nın Başbakan Benito Mussolini'nin (Tom Kenny) yönetimi altında faşizme sürüklenmesine atfedilebilecek sayısız zayiattan sadece biri olarak sunuyor. Geppetto'yu içmeye iten, Carlo için duyduğu kederdir ve Geppetto'nun ona gerçekten amaç veren tek kişi olmadan yaşamak zorunda kalmanın acısını hem sarmal yapmasına hem de uyuşturmasına yardımcı olan da bu içkidir. Ancak aynı keder, Geppetto'ya önce Carlo'nun anısına diktiği bir çam ağacını sarhoş bir şekilde, öfkeyle kesmesi ve ardından hararetle odununu ölü oğlunun ürkütücü bir benzerine dönüştürmek için hararetle oymaya başlaması için ilham veren şeydir.

Pinokyo (ayrıca Mann), yaşayanların dünyasında çok yeni olduğu için yürüme ve konuşma yeteneğinin babasını ve diğer etten kemikten insanları onunla ilk tanıştıklarında nasıl korkutacağını bilemez. Pinokyo ayrıca, göğsünde yaşayan ve büyülü Orman Perisi'nin (Tilda Swinton) emriyle onu izleyen konuşan kriket Sebastian'ın (Ewan McGregor) kendisinin de tuhaf olduğunu bilmeyecek kadar saftır. Ancak Pinokyo'nun bildiği şey, dış dünyaya gitme ve hayatı ve ona sunduğu her şeyi ilk kez deneyimleme olasılığına kesinlikle kızdığıdır.

Diğer birçok film yapımcısının Carlo Collodi'nin Pinokyo'nun Maceraları romanını ele alışıyla karşılaştırıldığında, bu Pinokyo'nun arka planını tanımlayan göreli gaddarlık inkar edilemez bir şekilde del Toro'nun hayal gücünden geliyor. Ama aynı zamanda, filmin Pinokyo'yu savaş zamanlarında doğmanın anlamı olan her şey için tahta bir avatar olarak tutma şekli ve bunun insanların mutlu, bütün insanlar olarak büyümesini nasıl zorlaştırabileceği de öyle.

Bu Pinokyo ne kadar karanlık olsa da, Disney'in 1940'taki anlatımına şaşırtıcı bir şekilde yaklaşıyor, tahta çocuğu okulun ilk gününe giderken takip ediyor ve sonunda gezici sirk şovmeni Count Volpe (Christoph Waltz) ve yandaşları tarafından yoldan çıkarılıyor. maymun, Spazzatura (Cate Blanchett). Pinokyo'da Volpe ve Spazzatura ipsiz, dans eden bir kukla etrafında inşa edilmiş yeni bir gösteri ile anlatılmamış servetler kazanma fırsatı görüyorlar ve Pinokyo onlarda macera için bir fırsat görüyor. Bu Pinokyo'nun gerçekten canlanmaya ve izleyicilerin muhtemelen aşina olduğu uyarlamalardan uzaklaşmaya başladığı yer, ana karakterini oldukça erken bir zamanda aniden öldürmesi ve birden fazla dirilişi içeren klasik anlatıya büyüleyici yeni bir dokunuş getirmesidir.

İzleyicileri kendi faniliklerinin doğasını düşünmeye davet etmekten daha fazlası, Pinokyo'nun hikayesi, kuklayı, Mussolini'yi destekleyen Podestà (Ron Perlman) gibi çoğu zaman yozlaştırmaya ve kalıplara sokmaya çalışan masumiyet savaş çığırtkanlarının nihai örneği olarak çerçeveliyor. kendi kullanımları Podestà'nın gözünde, Pinokyo'nun ölemeyecek olması, onu herhangi bir savaşı İtalya'nın lehine çevirebilecek nihai asker yapabilir ki bu başlı başına korkunç bir fikir. Ancak Pinokyo , olayların daha büyük resminde, Podestà'nın ölmeyen kukla çocuk vizyonunun, Mussolini'nin ideolojisini benimsemeleri öğretilen tüm genç, suçsuz çocuklara yönelik devletin planından ne kadar farklı olmadığını göstermek için de zaman ayırıyor.

Bu Pinokyo'yu karanlık ve cesur olarak adlandırmak, ilk başta insanların kendisini canlandırılmış kanonun sevilen bir parçasından ayırmak için aşırı derecede çabalayan bir şeyle karıştırabilecekleri bir şekilde adil olmaktan daha fazlasıdır.

Ancak Pinokyo ile ilgili en şaşırtıcı şeylerden biri, ağır temalarına ve iç karartıcı gerçeklik anlarına rağmen, özünde hala bir filmin iç açıcı bir hikaye kitabı olması. Pinokyo her seferinde, direniş ya da işçi haklarıyla ilgili mesajlarının ne kadar önemli olduğunu size aşılamak için her şeyi kapsayan bir kendini ciddiyet haline gelmek üzereymiş gibi görünse de, film hemen o neşeli şarkılarından birine geri dönüyor. kafana takılacaksın. Ve orada kalmalarına aldırış etmeyeceksiniz çünkü onlar, Pinokyo'nun ne kadar özel, etkili bir sanat eseri olduğunu hatırlatıyorlar.

Pinokyo ayrıca Burn Gorman, John Turturro, Finn Wolfhard ve Tim Blake Nelson'ı da canlandırıyor. Film şu anda Netflix'te yayınlanıyor.