Yarı yolda, NASA'nın Artemis I görevi rekor kırıyor

Pazartesi günü, NASA'nın Orion uzay aracı, gezegenimizden 268.563 mil uzakta ilerleyerek Dünya'dan en uzak mesafesine ulaştı. Bu, 25,5 günlük Artemis I görevinin orta noktasını işaret ediyor ve uzay aracı artık Dünya'ya geri dönmeden önce Ay'ın etrafındaki yörüngesine devam edecek.

NASA yöneticisi Bill Nelson düzenlediği basın toplantısında, "Artemis I olağanüstü bir başarı elde etti ve bir dizi tarih yazma etkinliğini tamamladı" dedi ve Orion'un insanları uzak bir geri hareket eden Ay yörüngesine girmek üzere taşımak için tasarlanmış ilk uzay aracı olduğuna işaret etti. insan tarafından derecelendirilen bir uzay aracı tarafından Dünya'dan uzaklaşılan en uzak mesafe rekorunu aştı.

Orion, yaklaşık bir hafta sürecek olan Ay etrafındaki yörüngesi sırasında, insan astronotların gelecekteki Artemis görevlerinde deneyimlemeyi bekleyebilecekleri koşullar hakkında veri topluyor. Astronotların Dünya'nın koruyucu manyetosferinden ayrıldıktan sonra maruz kalacakları uzay radyasyonu özellikle endişe vericidir.

Orion, maruz kaldıkları radyasyon seviyelerini tespit etmek için sensörlerle dolu bir manken ve iki gövde taşıyor. Manken (veya gerekirse "Moonikin"), adını 1970 yılında uzay aracında meydana gelen patlamanın ardından Apollo 13 mürettebatının eve götürülmesinde etkili olan NASA mühendisi Arturo Campos'tan almıştır. uzay aracı ve bir insanı simüle etmek için ağırlıklandırılmıştır. Aynı zamanda gelecekteki Artemis astronotlarının giyeceği uzay giysisinin aynısını giyiyor ve koltukta, fırlatma ve yeniden giriş sırasında yolculuğun nasıl olacağına dair bir fikir vermek için ivme ve titreşimi algılayan sensörler bulunuyor.

Uçuştaki iki torso, Matroshka AstroRad Radyasyon Deneyi (MARE) adı verilen radyasyondan korunma önlemleri deneyinin bir parçasıdır. Helga ve Zohar adları, yetişkin bir erkek ve kadının vücut kompozisyonunu taklit edecek şekilde tasarlanmıştır. Vücudun hangi belirli organlarının ve bölgelerinin en fazla radyasyona maruz kalacağını görmek için malzemelere gömülü radyasyon detektörleri vardır. Gövdelerden biri olan Zohar, en kritik organları korumak için tasarlanmış, ancak yine de astronotların görevlerini yerine getirirken serbestçe hareket etmelerini sağlayan AstroRad adlı radyasyondan koruyucu bir yelek giyecek. Yeleğin radyasyona karşı korumada ne kadar etkili olduğunu görmek için her iki gövdeden alınan sonuçlar karşılaştırılacaktır.

Tüm bu sensörlerden gelen veriler, uzay aracı Dünya'ya dönene kadar mevcut olmayacak. Nelson, "Dört insanı Artemis II'nin üstüne koyabilmek için tüm bu sensörlerin bize ne söyleyeceğini öğrenmeyi dört gözle bekliyoruz" dedi.

Bir uzay görevinin en riskli iki kısmı fırlatma ve iniştir. Artemis donanımının başarılı bir şekilde kullanıma sunulmasıyla birlikte, odak noktası artık yeniden giriş sürecidir. 11 Aralık'ta yapılması planlanan su sıçraması öncesinde, Orion uzay aracı saatte 24.500 mil hızla seyahat edecek. Hızını azaltmak için tekrar yukarı çekmeden önce üst atmosfere dalar. Daha sonra iniş için atmosfere girecek ve saatte 17.000 mil hızla gidecek. Orion, ABD Donanması gemileri tarafından kurtarılacağı Pasifik Okyanusu'na sıçramadan önce paraşütlerle yavaşlatılacak.

Nelson, insan astronotları uzay aracına yerleştirmeden önce bir test olarak bu görevin önemini vurguladı. Nelson, "Bu bir test," dedi. “Biz de öyle yapıyoruz. Bunu vurguluyoruz ve test ediyoruz.”